Inkluzivno obrazovanje za sve: uvođenje tema LGBTQ+ u kurikulum

Svakodnevno smo okruženi pričama o borbi za ljudska prava i jednakost. Uprkos svim zagovaranjima i dalje pojedine socijalne grupe žive na marginama društva. Jedan od primjera je i LGBT+ populacija. U prilici smo da iz dana u dan slušamo o primjerima u kojima su prava ljudi različitog seksualnog opredjeljenja ugrožena. O velikoj zastupljenosti homofobije u […]

Svakodnevno smo okruženi pričama o borbi za ljudska prava i jednakost. Uprkos svim zagovaranjima i dalje pojedine socijalne grupe žive na marginama društva. Jedan od primjera je i LGBT+ populacija. U prilici smo da iz dana u dan slušamo o primjerima u kojima su prava ljudi različitog seksualnog opredjeljenja ugrožena.

O velikoj zastupljenosti homofobije u našem društvu dosta govore i česti napadi na pripadnike LGBT populacije, bilo verbalni bilo fizički. Smatra se da animozitet ka osobama iz LGBT populacije uglavnom proizilazi iz neznanja i nedovoljne informisanosti ljudi u njihovom okruženju. Iako se već dugo radi na promociji i prihvatanju različitih oblika seksualnosti, brojni članovi društva još uvijek smatraju da je homoseksualnost bolest i da se treba liječiti. Nažalost seksualno obrazovanje i sve slične teme nisu u dovoljnoj mjeri zastupljene kroz formalnu edukaciju. Gradivo iz tih oblasti se nalazi u školskom planu i programu i našim udžbenicima, ali je vrlo šturo i uglavnom se te lekcije i ne predaju jer se za njih nema vremena s obzirom da su predviđene za poslednji klasifikacioni period u osnovnom i srednjoškolskom obrazovanju. Za posljedicu imamo to da mladi imaju veoma površno znanje iz ovih oblasti i da ih ono uglavnom vodi u pogrešnom smjeru.

Napravili smo korak unaprijed uvođenjem razlike među pojmovima roda i pola u formalno obrazovanje. Naredni korak bi bio primjena sveobuhvatnog seksualnog obrazovanja čija je sadržina primjenjena različitim uzrastima. Svjetska zdravstvena organizacija (SZO) kaže da sveobuhvatno seksualno obrazovanje daje mladim ljudima tačne informacije, koje odgovaraju uzrastu, o seksualnosti i njihovom seksualnom i reproduktivnom zdravlju, što je ključno za njihovo zdravlje i opstanak. Dok će programi sveobuhvatnog seksualnog obrazovanja svuda biti različiti, tehničke smjernice Ujedinjenih nacija – koje su zajedno razvili UNESCO, UNFPA, UNICEF, UN Women, UNAIDS i SZO – preporučuju da ovi programi budu zasnovani na utvrđenom nastavnom planu i programu; naučno tačni; prilagođeni za različite uzraste; i sveobuhvatni, što znači da pokrivaju niz tema o seksualnosti i seksualnom i reproduktivnom zdravlju, tokom djetinjstva i adolescencije. Ujedinjene nacije preporučuju da se sa seksualnim obrazovanjem počne kada djeca dostignu uzrast od 5-6 godina kada formalno obrazovanje uglavnom i počinje iako se ono što se uči u najranijem uzrastu mnogo razlikuje od onoga što se uči tokom puberteta. Za najmlađe starosne grupe ono većinski govori o različitim tipovima odnosa, osnovnim principima pristanka i šta da se radi u slučaju zlostavljanja.

Način da se napravi velika promjena u načinu razmišljanja ljudi postoji. Uvođenjem sveobuhvatnog seksualnog obrazovanja u formalnu edukaciju omogućavamo djeci da još u najranijem uzrastu uče o svim oblicima seksualnosti bez izlaganja neprimjerenom sadržaju, ali i dezinformacijama. Potrebno je samo da njegova primjena postane još jedan korak ka prihvatanju LGBT populacije.

Ovaj članak je nastao kao dio kampanje u okviru projekta “Na putu jednakosti” koji je finansiran od strane Ministarstva ljudskih i manjinskih prava